COLUMN - Verhaal achter de Platenhoes - Arctic Monkeys - Tranquility Base Hotel + Casino
In 2075 bestaat Poppodium Boerderij 100 jaar. Wie zou dan de presentatie Het verhaal achter de platenhoes doen? (ik lig dan zelf ongetwijfeld al onder de grond) En met welke artiest? Misschien wel met de zanger van de Arctic Monkeys, Alex Turner. Turner is dan 89, dus met een beetje geluk is hij dan nog net verstaanbaar.
De presentatie zou dan mooi gedaan kunnen worden door één van onze jongste stagemanagers van de Boerderij nu. Zij is een groot fan van Arctic Monkeys. Ze is tegen die tijd 75, dus dat gaat goed komen.
Ze zal dan hoogstwaarschijnlijk de hoes van Tranquility Base Hotel + Casino bespreken. De hoes is nu nog niet zo iconisch als Dark Side of the Moon van Pink Floyd, maar dat zou over 50 jaar heel goed wél het geval kunnen zijn. Ze is prachtig en heeft een goed verhaal. En mooi meegenomen: de muziek is ook schitterend.
Op de hoes zien we een maquette van een hotel voor op de maan, gemaakt door Alex Turner zelf. De LP is een zogeheten conceptalbum en draait om een fictief luxehotel en casino op de maan, gelegen op Tranquility Base. Dat is de plek waar de Apollo 11 in 1969 op de maan landde. Turner nam de eerste demo's op in een studio in een logeerkamer in Los Angeles, die hij gekscherend "het maanoppervlak" noemde – een naam geïnspireerd door de complottheorie dat de maanlanding in een studio in scène is gezet.
Turner vond het idee van een zeshoekige vorm leuk, omdat het de zesde plaat van Arctic Monkeys was, en plakte het draaiende ding bovenop een Revox bandrecorder. Eerst maakte hij er een zootje van - hij was geobsedeerd geraakt door karton -, maar uiteindelijk was hij tevreden. Zoals hij zelf eens in een interview zei: "In het verleden heb ik albumhoezen gemaakt die naar mijn mening niet vertegenwoordigen wat er op de plaat staat, en dat gevoel heb ik zeker niet bij deze."
Turner heeft het album omschreven als een plek waar je "heen kunt gaan en een tijdje kunt blijven", geïnspireerd door sciencefiction, film en literatuur, waaronder Stanley Kubrick's 2001: A Space Odyssey,
Misschien kan het ook als inspiratie dienen voor het ontwerp van het nieuwe poppodium Boerderij dat gebouwd gaan worden. Want de plannen gaan definitief door. In 2030 zou de nieuwe Boerderij er moeten staan. Dat betekent ook dat het in 2075 alweer 45 jaar oud is. Dat noem je vergankelijkheid, toch?
Eén ding is zeker. Muziek blijft bestaan. Ook in 2075 en daarna. Muziek maakt zich niet om druk over verouderde gebouwen. Muziek laat zich vaak voeden door onzekere tijden, liefdesverdriet of piekervaringen. Ze biedt troost en kan mensen in vervoering brengen. Tranen die over je wangen biggelen als je een muziekstuk hoort. Of het nu bij een begrafenis of een trouwerij is. Of gewoon thuis op de bank bij een goede film, met de muziek als tearjerker.
Ah, de deurbel gaat. Een pakketje progrock. Goede muziek, een mooie platenhoes en een insert met tien bladzijden achtergrondinformatie... dat wordt smullen geblazen met de kerst.
Gerrit-Jan Vrielink