COLUMN - Verhaal achter de Platenhoes - Steven Wilson – The Raven that refused to sing [2013]

Het antwoord: Steven Wilson op 12 juli 2013 met zijn ‘The Raven’ tour. 

De volgende vraag is dan ‘Waarom was dat zo goed?’. Dan geef ik een ingewikkeld antwoord over het verschil tussen een beleving en briljante ervaring: iets moois beleven in het leven is prachtig maar daarna blijft alles hetzelfde. Een briljante ervaring verandert je leven. De show was een prefecte combinatie van mooie videoprojecties, een doorzichtig gordijn dat tijdens de show naar beneden valt en virtuoze muzikanten, met name Guthrie Govan met zijn gitaarsolo’s. 
Het concert was een intens moment van diepe vreugde en diepe verbondenheid. Alles viel perfect op zijn plek. Ik verloor het besef van tijd. Mijn ego werd even uitgeschakeld.
Dat gebeurde er allemaal met mij in de Boerderij. Enkele dagen later besloot ik mij aan te melden als vrijwilliger bij de Boerderij. Dit was de ‘place to be’ voor muziekconcerten en om muzikanten van dichtbij mee te maken.
We zijn twaalf jaar verder en weer had ik zo’n diepe ervaring met de muziek van Steven Wilson. Ik was bij zijn nieuwe tour ‘the Overview’; niet in Zoetermeer, maar in Hamburg. Ik kwam ogen en oren tekort. De illustratiefilms op de achtergrond zijn prachtig, gemaakt door kunstenaar Hajo Müller met wie Wilson al jaren samenwerkt. Ook nu waren de muzikanten virtuoos.

Als stagemanager van De Boerderij heb ik ze inmiddels allemaal backstage persoonlijk ontmoet. Ze zijn allemaal bekenden geworden, die in verschillende samenstellingen
regelmatig optreden in de Boerderij: drummers Graig Bundell en Marco Minneman, bassist Nick Beggs, toetsenist Adam Holzman, gitarist Gurthie Govan. Allemaal uit de stal van Steven Wilson.
Muzikant en producer Steven Wilson zelf is een maatje te groot geworden voor de Boerderij. De koning van de progrockmuziek krijgt makkelijk de AFAS in Amsterdam vol. Maar in het kader van 50 jaar Boerderij is een eerbetoon aan hem en de LP ‘The Raven that refused to sing’ zeker op zijn plaats. Per slot van rekening stond hij wel mooi bij ons in de Boerderij met zijn ‘The Raven tour’...
De hoes van de LP is gemaakt door de eerder genoemde kunstenaar Hajo Müller. De maan kijkt verschikt naar de wereld. Waar zijn ze daar in godsnaam mee bezig, denkt ze, wat doet de mens op aarde zichzelf aan? De maan ziet vervreemding, eenzaamheid
en vernietiging. Het zijn typische Wilson-thema’s. Op de hoes – net zoals in zijn videoprojecties – drukt Müller die zware onderwerpen uit. De mens is een soort robot, en van de natuur is niet veel meer over dan wat steen en gebergten.
In Hamburg eindigde Wilson met het nummer ‘The Raven that refused to sing’. De tekenfilm over de eenzame oude man die een raaf vangt en hem aan het zingen probeert te krijgen als een nachtegaal was dezelfde als in 2013. De triestheid spat van de video af. De raaf gaat dood en de man is diep ongelukkig. Het is en prachtige metafoor: stop iemand niet in een kooitje, en laat hem geen dingen doen die onmogelijk zijn. Helaas, zo gaan veel mensen wel met elkaar om.
Het was een déja vu. Ik waande me weer in de Boerderij in 2013. De keuze om daar te gaan werken als stagemanager is een van de beste besluiten geweest in mijn leven.
Tegelijkertijd is er veel veranderd in Europa in die tien jaar. Steven Wilson met zijn maan van ‘The Raven’ confronteert ons hiermee. Waar zijn we als mens in 2025 mee bezig? Als geboren optimist word ik daar niet veel vrolijker van, maar het is goed dat Wilson en Müller ons af en toe deze spiegel voorhouden.
Kan het ook anders? De man schijnt nu in Nieuw Zeeland vrolijker te kijken. Dat is de
achterkant van wat wij vanuit Europa zien. Ik was er eerder dit jaar en zag dat de mensen er meer dan hier met elkaar in harmonie leven. Daar kunnen wij Europeanen een voorbeeld aan nemen. 
Laten we hopen dat Steven Wilson ooit met een LP komt die deze kant van de maan belicht. Met een hoes van Hajo Müller uiteraard. 

Gerrit-Jan Vrielink