#

Nieuws

Nieuws overzicht

Het verhaal achter de platenhoes: Wish You Were Here (1975) - Pink Floyd

"Deze hoes van Pink Floyd gaat over jeugdvriendschap en het onvermogen om contact te krijgen als één van de vrienden zich steeds verder terugtrekt in zijn eigen wereld. Het overkwam bassist Rogers Waters, gitarist David Gilmour van Pink Floyd en platenhoesontwerper Storm Thorgerson met hun jeugdvriend Syd Barrett. Hij was, in de beginperiode van Pink Floyd, het genie achter de band met zijn unieke teksten en vreemde gitaarspel. Roger, David en Syd waren jeugdvrienden eind jaren vijftig. Ook Storm Thorgerson, de latere directeur van ontwerpbureau Hipgnosis, hoorde bij het clubje. Ze groeiden op in Cambridge, het universiteitsstadje 80 kilometer van Londen. Bij de jongens thuis was het geen vetpot, maar de vriendjes waren gelukkig. Ze speelden aan de oever van de rivier de Cam en luisterden naar de illegale piratenzenders zoals 'Radio Luxemburg' en 'Radio Nordsee International'. En ze kochten hun eerste gitaar in de plaatselijke muziekwinkel. Behalve Storm, die hield meer van fotografie. Zoals dat vaak gaat met jeugdvriendschap viel het clubje na de middelbare school uit elkaar. Roger Waters ging naar Londen om aan de Regent Street Polytechnic College te studeren. Hij ontmoette daar drummer Nick Mason en toetsenist Rick Wright. Ze richtten samen een bandje op. David Gilmour verhuisde tijdelijk naar Parijs. Syd en Storm waren iets jonger en gingen twee jaar later in Londen studeren. Ieder ging zijn eigen pad. Het zijn de jaren zestig, de tijd van de opkomst van de hippiecultuur en psychedelische muziek. Het bandje van Roger Waters heeft in de lokale muziekscene aardig succes, al verdienen ze er amper geld mee. Waters komt weer in contact met Syd Barrett en die sluit zich bij de band aan. Vanaf dat moment heten ze de 'The Pink Floyd Sound'. Syd Barrett wordt de frontman met zijn geniale teksten, bizarre akkoorden en experimenten met diashows op de achtergrond met vloeibare inkt in alle kleuren. In die tijd gebruikte Barrett al LSD om zijn creatieve geest alle kanten op te laten gaan. Maar dat liep helemaal uit de hand. Barrett trok zich steeds meer terug in zijn eigen wereld, kwam regelmatig niet opdagen of sloeg wartaal uit tijdens optredens. De situatie werd onhoudbaar, terwijl de band juist een platencontract kreeg aangeboden van EMI. David Gilmour was inmiddels terug uit Parijs en zag zijn jeugdvriend volledig afglijden. In een poging om Syd te redden, werd David Gilmour als vijfde lid aan de band toegevoegd. Hij stond als 'stand in' voor de gitaarpartijen en zang in het geval Barrett de weg kwijt was. Het mocht niet baten. Uiteindelijk besloten ze om met zijn vieren verder te gaan. Syd Barrett ging terug naar Cambridge en leefde daar verder in zijn eigen wereld, geïsoleerd en verslaafd. Het succes van Pink Floyd werd immens, met name na 'Dark Side of the Moon'. Jeugdvriend Storm had inmiddels een grafisch-ontwerpbureau, 'Hipgnosis'. Hij mocht de hoes voor 'Dark Side of the Moon' maken en werd er steenrijk door. Toch knaagde het verlies van jeugdvriend Syd aan Roger, David en Storm. Ze voelden zich machteloos. David Gilmour deed nog een poging om Syd in de realiteit te houden en produceerde een solo lp van Syd Barrett, 'The Madcap Laughs', met een hoes van Hipgnosis. Maar de muziek was te grillig en commercieel geen succes. Het gemis van Syd Barrett werd gebruikt als thema voor 'Wish you were here.' Een ode aan Syd Barrett en jeugdvriendschap. Met het legendarische nummer 'Shine on your Crazy Diamond' en het titelnummer 'Wish you were here'. Storm bedacht de hoes. De man in de fik staat symbool voor Syd Barrett. Niet meer te redden. De andere man probeert nog contact met hem te krijgen door hem een hand te reiken. Het was overigens geen makkie om deze foto te maken. We hebben het over 1975, Photoshop bestond toen nog niet. Er werden twee stuntmannen ingehuurd, Ronnie Rondell en Danny Rogers. De fotoshoot duurde twintig minuten, want de wind ging alle kanten op. Het kostte Ronnie zijn snor, want die vloog in brand. Er staan nog meer verwijzingen naar de teloorgang van de vriendschap met Syd op de hoes. De lp werd oorspronkelijk verpakt in zwart plasticfolie met een sticker erop. Weinig mensen zullen dit plasticfolie hebben bewaard. Gelukkig is er in 2011 een 'reissue' uitgekomen met alle extra's zoals het folio en ansichtkaarten. Het zwart van het folie verwijst naar het zwarte randje van succes. Zo zagen Roger, David en Storm het. Want wat is succes als je het niet kunt delen met alle vrienden? Syd Barrettt stierf in 2006 in alle eenzaamheid." Door Gerrit-Jan Vrielink Weet jij leuke details of wil meer weten over de achtergrond van een bepaalde platenhoes? Stuur dan een e-mail naar Gerrit-Jan via gerritjan.vrielink@gmail.com

OP DE HOOGTE BLIJVEN

MELD JE AAN VOOR DE NIEUWSBRIEF EN ONTVANG INSPIRATIE, NIEUWS EN DE AGENDA DIRECT IN JE MAILBOX.

Naar inschrijven