#

Nieuws

Nieuws overzicht
#

Verhaal achter de platenhoes: Let me be a ghost (2021) - Kristoffer Gildenlöw

Depressie is een rotziekte. Je kunt niet precies zeggen wat de oorzaak is en dat maakt de schuld en schaamte erover groter. Kristoffer Gildenlöw, bassist van de Nederlands symfonische rockgroep Kayak, bracht vorig jaar de LP Let me be a Ghost uit om de aandacht vestigen op deze ziekte. Het leverde een indringende plaat op met een prachtige hoes van de jonge kunstenaar Sander van Helvoort.  

Depressie is geen vrolijk thema, maar wel voor veel mensen een realiteit. In de muziekwereld zie je dat meerdere artiesten hieraan lijden en het proberen van zich af te schrijven. Neem de teksten van Nick Cave, Ian Curtis (Joy Division) of Peter Hammill (Van der Graaf Generator).
Voor Kristoffer Gildenlöw is het ook een actueel thema. ‘Waarom dit thema?’ vroeg ik hem. ‘Helaas zie ik depressie vaak rondom me heen. Van kennissen, vrienden en collega’s die vervroegd uit het leven stappen, tot mensen die dagelijks vechten om de ene voet voor de andere te zetten om vooruit te komen. Depressie is iets vreemds, iets ontastbaar, iets wat heel lastig is om te begrijpen en nog moeilijker om bovenop te komen. Je herstelt nooit van depressie, je leert er alleen mee leven. Je leert de signalen te herkennen en wat je kan doen om niet verder in het gat te vallen… want het gat heeft geen bodem.’
Gildelöw, geboren in Zweden maar sinds 2003 in Nederland, is zelf ook makkelijk van het paard te duwen en heeft er dan moeite mee om er weer bovenop te komen. Hij herkent de signalen en hij weet ze redelijk goed te plaatsen en te ‘parkeren’ en hij weet dat de demonen in zijn hoofd op dat moment niet de werkelijkheid vertellen.

Gildenlöw benoemt de ellende en stuurt tegelijkertijd een hoopvolle boodschap de wereld in met Let me be a Ghost: Je staat er niet alleen voor, overal om je heen lopen anderen met hetzelfde probleem (al zie je dat er aan de buitenkant niet altijd aan af). Ook weerklinkt in zijn songs een belangrijke oproep: Open je ogen en zie wat iemand die aan depressie lijdt nodig heeft. Laat iemand zijn verhaal vertellen en sla dat verhaal niet neer met dooddoeners.
 
Het is niet zijn eerste soloplaat van Gildenlöw met een thema. Eerder bracht hij The Rain uit, over de strijd van een man tegen dementie, de ziekte van Alzheimer in zijn geval. Net als Let me be a Ghost kenmerkt Rain zich door breekbare, donkere, melancholische, maar ook rustgevende muziek. Die, zo hoopt Gildenlöw, het onbegrip over dementie en depressie  kan helpen doorbreken.

De hoes van Let me be a Ghost is een waar kunstwerk. Depressie verbeeldt. Je verliest greep op je leven. De grond onder je voeten verdwijnt, je zakt de aarde in. Je komt in een donkere tunnel terecht, je ziet geen uitweg meer. Angst overheerst. Het is vaak niet te beredeneren, maar zo voelt nu een depressie.
Gildenlöw kwam in aanraking met kunstenaar Sander van Helvoort naar aanleiding van zijn soloplaat Homebound uit april 2020. Het album was moeilijk te promoten omdat alle liveshows werden geannuleerd vanwege corona. Nederland zat in lockdown.
Gildonlöw bedacht dat er dan maar videoclips van zijn nummers gemaakt moesten worden. Hij maakte een Limited Edition van Homebound met een DVD erbij. Op de DVD staan muziekvideo’s voor elk nummer en zo kan je de hele plaat visueel meemaken. Voor het maken van de video’s deed Gildenlöw een oproep via de sociale media. Verscheidene kunstenaars meldden zich, onder wie Sander van Helvoort.

Voor Let me be a Ghost had Gildenlöw het idee om iets donkers te gebruiken als artwork. Hij vond het artwork van Helvoort geweldig en passend voor de sfeer die hij bedacht had. Toen ze ideeën aan het uitwisselen waren liet Helvoort een schilderij zien, die was toen nog niet af. Hij vertelde dat hij hiermee bezig was en vroeg of dit een beetje in de juiste richting was. ‘Dit was ‘em!!! riep Gildenlöw enthousiast; ‘Dit is de artwork die ik zoek.’
Helvoort maakte het schilderij af en stuurde foto’s op. Omdat het schilderij liggend is in de gatefold en booklet, kan de kijker zelf kiezen welke kant op die gedraaid gaat worden. Alle twee de versies vertellen een eigen verhaal en de vele details in het schilderij krijgen zo een nieuwe betekenis.

Kristoffer Gildenlöw trad vrijdag 25 maart op tijdens het Progdreams Festival in de Boerderij. Een mooi ingetogen concert. Sander van Helvoort was ook aanwezig. Hij bood Gildenlöw backstage een kopie van het schilderij van de vallende man aan. De muzikant toonde zich vereerd en beloofde het werk een mooie plek te geven in zijn muziekstudio.

Zaterdag 23 april staat Kristoffer Gildenlöw weer op de bühne van de Boerderij, maar dan bij het afscheidstournee van Kayak. Dat zal ongetwijfeld een minder ingetogen, maar zeker een net zo prachtig concert opleveren.

Gerrit-Jan Vrielink

 

OP DE HOOGTE BLIJVEN

MELD JE AAN VOOR DE NIEUWSBRIEF EN ONTVANG INSPIRATIE, NIEUWS EN DE AGENDA DIRECT IN JE MAILBOX.

Naar inschrijven