#

Nieuws

Nieuws overzicht

Verhaal achter de platenhoes - Om de hoek (1978) - HARRY SACKSIONI

"Gitarist Harry Sacksioni loopt op deze hoes als enige zonder gitaarkoffer. Terwijl hij toch de gitarist is. Wat is hier aan de hand? Achter op de hoes staat een citaat van ene S. Levenslang: 'Altijd denk ik dat ik door de dezelfde straat loop. Het leven begint pas om de hoek'. Zit daarin het antwoord op de vraag? Het verhaal van Harry Sacksioni is het verhaal van vrijheid en intuïtie. Harry Sacksioni is één van de beste gitaristen van Nederland, getuige het feit dat hij voor het elfde jaar op rij verkozen is tot Beste Akoestische Gitarist van de Benelux. Maar met name in het begin van zijn carrière keken critici en andere gitaristen soms met verwondering naar Sacksioni's eigenzinnige techniek. Jan Akkerman liet zich zelfs schamper uit over zijn collega. Ach, zegt Sacksioni terugkijkend, 'ik vind dat ik meer dan genoeg waardering heb gekregen. Om mensen die alleen positief waren over muziek in hun eigen stijl, heb ik altijd moeten lachen.' Sacksioni heeft zich nooit geconformeerd aan de conventies van de muziekscène én van de platenmaatschappijen. Componeren was zijn uiting van het bestaan en bij die composities volgde hij vooral zijn intuïtie. Zo kwam hij voor zijn tweede album, 'Vensters', met een twintig minuten lange compositie voor gitaar en orkest. Dat was slikken voor de platenmaatschappij, maar Sacksioni hield voet bij stuk. Toch sloop er onderhuids twijfel binnen bij Sacksioni. 'Pak ik het wel goed aan?', vroeg hij zichzelf soms af, 'of loop ik de hele tijd door één en dezelfde straat en heb ik niet door dat het leven pas om de hoek écht begint'. Daarmee waren titel en thematiek voor zijn derde solo-elpee geboren: 'Om de hoek'. Wie is S. Levenslang", vroeg ik Harry Sacksioni na een concert in Poppodium Boerderij. Zijn ogen begonnen te twinkelen: "Dat ben ikzelf. Het is mijn pseudoniem, maar dat weten niet veel mensen. Natuurlijk zijn er momenten van twijfel in het leven. Maar uiteindelijk moet je je eigen weg volgen. Daardoor heb ik nog steeds een meer dan te gek leven." Sacksioni bedacht de hoes zelf. De foto op de hoes geeft het gevoel van zijn twijfel in die periode mooi weer. Het lijkt alsof iedereen gitaar kan spelen, behalve Sackioni, want hij loopt zonder gitaarkoffer. De foto is genomen op een zondagochtend in de Drieharingenstraat in hartje Utrecht. Sacksioni trommelde wat vrienden en bekenden op om voor de foto te poseren. Zo zie je onder andere links achter Sacksioni Bart van Mossel, de voormalig directeur van de schouwburg in Leiden met wie hij in die tijd bevriend was. De opname moest vroeg in de ochtend plaatsvinden, want er mochten geen auto's of onbekend publiek op de foto komen. Muziekhandel Staffhorst die in dezelfde straat zit, zag wel wat in de stunt en leverde de gitaarkoffers, op voorwaarde dat de naam op de hoes kwam. Of Staffhorst uit commerciële motieven meedeed of Sacksioni een dienst wilde bewijzen, is hem nooit duidelijk geworden. De fotosessie verliep vrij vlotjes. Het was een prachtige ochtend. Utrecht sliep nog. Iedereen die meedeed had er lol in. En zo was de foto in een mum van tijd geschoten. Het deed me denken aan een uitstapje naar Brugge, dat ik met mijn vriendin maakte. We maakten een wandeling op zondagochtend, de stad sliep nog. Ik hou van dat moment. Opeens zagen we tachtig naakte mensen in een park. Het bleek dat kunstenaar Spencer Tunick bezig was met een foto-opname in en rond de schouwburg van Brugge. Het is zijn specialiteit: kunstwerken maken van grote groepen naakte mensen. Maar het is wel even schrikken op zondagmorgen. In paniek schoten we achten een boom, bang dat we ook uit de kleren moesten. Harry Sacksioni speelt nog steeds, en met veel passie. Het concert in de Boerderij met Edward Reekers op 27 september jl. was daar een mooi voorbeeld van. Hij heeft heel wat meegemaakt in zijn 50-jarige muziek carrière. In zijn boek 'Dat kunnen ze allemaal wel zeggen....', is dat mooi beschreven; piekmomenten, grappige momenten maar ook tegenslagen. Zo heeft hij tien jaar lang gewerkt aan het opschrijven van zijn eigen Sacksioni-methode als gitaarboek. Even sloop de twijfel erin of hij dit wel moest uitgeven, want de kosten werden veel hoger dan hij geraamd had. Toch zette hij door en de Sacksioni-methode werd een groot succes. Een mooi voorbeeld van het geloven in zijn eigen kunnen en zijn positieve manier van in het leven staan. Sacksioni is wat mij betreft een voorbeeld voor ons allen. Niks 'om de hoek' dus; geloof in je eigen kunnen." Door Gerrit-Jan Vrielink Met dank aan Harry Sacksioni.

OP DE HOOGTE BLIJVEN

MELD JE AAN VOOR DE NIEUWSBRIEF EN ONTVANG INSPIRATIE, NIEUWS EN DE AGENDA DIRECT IN JE MAILBOX.

Naar inschrijven